OK, van die warmte was ik dus echt even van m’n padje geweest, lang niet fit, en het was nog steeds bloedheet … wat te doen …
Nou ja, goed, eerst maar weer terug naar de boot in Oostmahorn en daar even eten bij het “raadsel van de wadden”.
De volgende dag kwam m’n vriendin met een prachtige suggestie die nooit in mij op zou zijn gekomen, namelijk “het indoor speelpark van het naastgelegen Esonstad” …
INDOOR ?? terwijl het hartje zomer is ??? tja , nou eigenlijk nog niet zo’n gek idee, even kijken kan geen kwaad … Nou dat was een schot in de roos, gratis toegang, super netjes, de kids hadden een topdag, terwijl wij lekker onderuit op een knappe sofa in de schaduw zaten.
De volgende dag leek het qua getij en weer ( iets koeler, en weinig wind ) ongeveer de perfecte dag om eens droog te gaan vallen, dat stond nog op de bucketlist voor deze vakantie.
wederom met behulp van die infrarood kaarten met afgaand water de Eilanderbalg in gevaren, het stiekume doel was om de oostkant van Schier te halen en daar tegen het strand droog te vallen, echter halverwege de tocht gaf de dieptemeter al aan dat ik die bestemming wel uit m’n hoofd kon zetten.
Toen ik op het wantij vast dreigde te lopen zag ik op de kaart een soort mini eilandje, duidelijk een harde zandplaat, en heb de boot daar vast gevaren.
Daarna begon het wachten … voor de bemanning die dit nog niet eerder had meegemaakt een beetje vreemd wellicht, lig je dan … alleen maar water … niks te zien, geen mens of boot te bekennen … wat was daar nu zo leuk aan ?
Totdat het water het nivo “net onder kniediep” begon te krijgen en ik de eerste wandeling om de boot kon maken … huh …
Even later lag de boot echt droog en konden ook de kids van boord … enthousiast werden er emmers met schelpen gevuld, en toen het “eilandje” eenmaal volledig droog was , werd het grondig verkend … prachtig … wat een rust … en wat hadden de kids een plezier …
Na het weer loskomen, met nog opkomend water, maar ondergaande zon, richting de oostpunt van Schiermonnikoog gevaren, om daar de onbetonde route onder het eiland naar de jachthaven te zoeken …
Ondertussen was het kindertjes bedtijd geweest, en toen die eenmaal lagen, konden we genieten van een prachtige ondergaande zon, met het laatste restje zonlicht voer ik de havenkom in, alwaar ik de havenmeester zag wuiven “VOL VOL VOL” riep hij … oei … dat verklaarde het bovengemiddelde aantal schepen dat voor anker lag …
En nu dan ? tja, s’nachts droogvallen, da’s niet mijn ding, de angst om over je anker te varen, het stuiteren van de boot … bah … geen goede ervaringen mee … Maar goed, de zon was onder, de plaat naast de haven bewezen vlak en bekend als prima plek … en er stond nog net genoeg water ( ca 105cm ) om die plaat op te varen … dus toch maar doen …
Toen de spijker goed en wel in de grond zat, en we net het eerste wijntje op hadden, lag de boot ook al vast , laag water was ergens om 03:30 s’nachts, met als gevolg dat toen ik s’ochtends om ca 6:40 wakker werd, de boot nog steeds keurig aan de grond lag … wauw … dat was wel een heel rustig nachtje geweest, ik had feitelijk niet eens een anker uit hoeven gooien …
HET KAN DUS WEL , s’nachts droogliggen en toch goed slapen, maar dan moet het weer en het getij mee zitten … goede les voor later dus …
We hadden echter wel een uitdaging … proviand was zo goed als op … ontbijt was er nog wel , maar lunch zou lastig worden, en ook de voorraad drinken was bijna op.