Nog een paar laaste vegen anti-fouling.
Daar gaat ze…
Ze vaart weer! Zonder bemanning, maar toch…
En daar ligt ze dan op een tijdelijk ‘klus-plekje’.
Toen ik vorige week op een verjaardag verkondigde dat we ons bootje dit weekend naar de thuishaven zouden varen, werd ik voor gek verklaard door m’n zwager. “Ze voorspellen ontzettend slecht weer joh!” Oh… Na drie dagen bij de Oosterburen doorgebracht te hebben (waar meer gesproken werd over het gebrek aan ‘Schnee’ dan over ‘Seglen’), was ik nog een beetje van de (weer)kaart. Vorig jaar Pasen lag ik met vriendinnen rosé te drinken in het park en voor dit jaar had ik ons eerste zeiltocht van 2008 in gedachten. Nou goed, dat werd hem dus niet. Maar te water laten, dat zou wel lukken!
Voor het te water laten van onze dame was de vrijdag- of zaterdagochtend gepland. Kwam mooi uit, want dankzij mijn ambtenaar-zijn kon ik er dan ook mooi bij zijn! Vanochtend werden we om twintig voor negen wakker, nog geen telefoon gehad. “Nou, het zal hem vandaag wel niet worden dan.” JPD draaide zich nog een keer om, ik pakte m’n boek. Nog geen vijf minuten later ging de telefoon: “We willen jullie boot nu te water laten, hoe snel kun je hier zijn?” Twintig minuten later stonden we in de haven, in de verte kwam een donkergrijze lucht aan. Frya hing al in de takel. JPD zorgde voor de laatste likjes anti-fouling, ik klikte de plaatjes. Om half tien lag ze op haar tijdelijke plekje. Nu is wachten op het eerste weekend mooi weer!