Zonder wind ( of althans zonder wind uit de goede hoek ) , maar met stroom mee, hobbelen en deinen we de Noordzee op. Na een tijdje zien we de grote containerschepen op de schippinglanes, en worden de eilanden streepjes aan de horizon.
De zee is vlak, geen golven, maar wel deining, het grootzeil staat strak om het slingeren wat tegen te gaan. Op de motor probeer ik tempo te houden, de stuurautomaat doet z’n werk … en dus kijken we wat om ons heen … het is prachtig weer, terwijl uit Nederland ons bereichten bereiken over buien en veel regen, smeren wij ons nog een keer extra in.
Ik ben geen zeezeiler, dat is duidelijk, binnen broodjes maken voor de kids, en na 5 minuten ben ik beroerd, ook mijn dochter begint na een tijdje last te krijgen van misselijkheid, terwijl m’n zoontje in slaap is gevallen op de bank.
zo hobbelen we verder … saai … en dan ga je dingen bedenken, paar jaar terug de andere kant op richting Spiekeroog heb ik uit verveling de Spi gehesen, nu was dat geen optie.
Nadat we Borkum passeren zie ik Rottummerplaat aan bakboord, met daarnaast Simonszand, dit staat al lang op mijn bucketlist, en ik overweeg om het zeer matig betonde geultje tussen de eilanden in te varen. Echter … het is ondertussen Eb, en dit gebied staat bekend om z’n verraderlijke ondieptes, het beeld dat we per ongeluk vast varen en door de deining met harde klappen op een plaat worden gezet doet me besluiten toch maar door te varen … de rode lijn op de onderstaande kaart is het afgeblazen plan.
Uiteindelijk komen perfect qua timing ( vloed ) aan bij Skier, en leggen de boot naast de haven voor anker. Het is daar bij vloed ongeveer 100cm , dus lig je al snel vast, en na niet al te veel tijd zelfs droog. ( de skeg van de Eowyn steekt ongeveer 90/95cm de romp een stuk minder, vermoedelijk minder dan 80cm ). Dit maakt droogvallen, en goed achter het anker liggen altijd wat lastig, maar door het rustige weer geeft dit geen problemen.
De volgende ochtend, bij eb, lopen we door het slik naar de wal, spoelen de voetjes af, en gaan lunchen in het dorpje en nog wat vers eten halen.
Helaas is de sliklaag naast de haven, en specifiek op het plekje waar wij liggen, dusdanig dik en plakkerig, dat het voor de kids niet makkelijk is om een stukje te wadlopen, het weer is er namelijk wel perfect voor, dus het had prachtig geweest om even naar een mooie zandplaat te wandelen.
Desalniettemin een prachtige dag, maar wanneer s’avonds de kids op bed liggen, en er weer 1 meter water staat, halen we het anker op, en varen met het vallen van de nacht naar Lauwersoog, om de volgende ochtend de sluis door te varen en mijn neefje weer thuis te brengen.
Tevens blijven wij even een nachtje thuis, kleding wassen, boodschapjes en nieuwe opstappers.