Zondag 30-10-2011, volgende week voorspellen de geleerden kouder weer, en ik laat me dit jaar niet verrassen door ijs ! De boot moet en zal het water uit. Kortom, vandaag moest de dag van het overvaren worden, eerst vanochtend op verjaardagsvisite, en daarna naar de boot. “de wintertijd is vanochtend weer ingegaan, dan is het een uurtje langer licht toch?” hield ik mezelf voor.
Toen ik, ergens op het PM kanaal, vond dat het wel erg duister werd besefte ik mijn fout pas. Maar goed, de boot is voorzien van navigatie verlichting, en ik zie, indien ander licht ontbreekt, best heel aardig in het donker. Vanaf “oude schouw” viel de duisternis echt in, wel eens leuk om weer bij nacht te varen, de verlichting van dieptemeter etc bleken het ook nog prima te doen, leuk om zo op Grou te zien liggen in het donker.
Vlak voor de plaats van bestemming is nog een op afstand bediende brug, zo eentje met een knop voor de recreatie, met wat moeite ( want aan lager wal ) de boot naast de paal met daarop 2 knoppen gemanouvreerd en op de onderste gedrukt. De lichten sprongen heel even op rood-groen en ik meende zelfs een belletje te ontwaren, hier bleef het echter bij. Stellig overtuigd dat ik dan wellicht de knop ingedrukt dien te houden een tijd lang mijn vinger op de bovenste knop gehouden, niets, de onderste dan maar, weer niets … hmmz
Met het licht van mijn mobiele telefoon het bordje bij de knoppen kunnen lezen, ah, duidelijk een knipperende knop betekend storing, fraai. Gelukkig stond er ook een nummer op het bord, bij storing kun je dat nummer bellen, mooi, het bandje van het antwoordapparaat gaf echter doodleuk de melding dat alleen tijdens kantooruren iemand aan de andere kant van de lijn zat …
Gezien ik geen verdere mogelijkheid zag, heb ik de boot aan de overkant aan de gemeentelijke oever afgemeerd, en terwijl ik hiermee bezig was hoorde ik een stem roepen “mast noch troch de brêge ?” , een volmondig “JA !” van mijn kant zorgde er voor dat een gedaante een deurtje onder de brug opendeed, wat onverstaanbaars riep en na een minuut daalden de slagbomen en kwam het wegdek omhoog. Gelukkig, ik kon mijn weg vervolgen.
In het volledige donker de boot in een vak geparkeerd wat volgens mij het vak van de Sela is, zo niet, dan mijn excuses, echter vermoed ik niet dat er vannacht nog veel passanten de plek nodig zullen hebben 🙂
Al met al een mooi stukkie gevaren en blij dat de boot nu op een mooie plek ligt. Deze week nog even langs de boot voor wat kleine dingen, en dan aankomend weekend wellicht de mast eraf, zodat de boot ook daadwerkelijk de kant op kan. Dan maar hopen dat het deel van de romp wat normaal onder water is, niet voor verassingen zorgt.