Elke dag, sterker nog: twee keer per dag, rijd ik langs de boot.
Nee, ik ben geen gepensioneerde poetser. En ‘langs’ de boot is wellicht ook niet het juiste woord, alhoewel … ik kan op weg naar m’n werk, en ook op de terugweg, net het puntje van de mast van onze boot zien.
De momenten dat ik echter de tijd heb om dan ook daadwerkelijk te stoppen en iets nuttigs te doen zijn zeer beperkt. Een paar keer ben ik de afgelopen winter wel even langs de boot gereden, na een sneeuwbuitje om het zonnepaneel vrij te maken van het witte goedje, en een aantal keren om de kachel even warm te stoken. Van echte klussen kwam het echter niet, het boegbeslag is nog steeds stuk, en de boot werd langzaamaan groen.
TOT VANDAAG! Paulusma had voorspeld dat het goed weer zou zijn (en hij had het juist!) en ik had een dag verlof opgenomen. De to-do lijst was aanzienlijk, maar ik heb vandaag toch een aantal dingen weg kunnen strepen: de boot staat nieuw in de autifouling (Jotun Seaqueen); ik heb een nieuw helmhout zo goed als klaar; en de buiskap is weer blauw i.p.v. groen (mooi spul die terrasreiniger). Bij de werf waar de boot is gestald heb ik de nodige motoronderdelen gekocht en ik heb een poging gedaan de accu te vervangen. Ook heb ik een bezoekje gebracht aan een RVS-boer, die aan de hand van een simpel schetsje een mooi stukje RVS boegbeslag gaat fabriceren.
Nog twee van dit soort dagen en de boot is klaar! Een dag om te poetsen en de motor klaar te maken en een dag om het boegbeslag te repareren.
Kortom, ik houd Paulusma nauwlettend in de gaten.
