Op zaterdag 15 december maakten we met Frya de overtocht van de thuishaven naar de haven voor de winterstalling. De tocht van Akkrum naar Britsum was koud en daardoor vooral ook erg lang. Het was al donker toen we het laatste deel van de tocht (Leeuwarden – Britsum) aflegden. Het licht van een stormlantaarn was meer verplicht dan functioneel. Ik mokte. JPD bracht ons, ondanks het gebrek aan zicht, netjes naar de eindbestemming. Gelukkig is er maar weinig beroepsvaart op de Stienzervaart.
Toen ik Frya gereed maakte voor het aanmeren gleed ik bijna achter de stootwillen aan. IJs. IJs op het dek. Het was inmiddels gaan vriezen en niet zo’n beetje ook. Comleet verkleumd maakte mijn slippertje me nog chagrijniger dan ik al was. Het leeghalen van de kajuit stelden we uit tot de zondag, allang blij dat we ons meisje toch maar mooi in de haven voor de winterstalling hadden liggen, nu het dan écht leek te gaan vriezen. We bleken echter te vroeg gejuicht te hebben. Pas een maand later, op 12 januari, werd onze dame uit het water getild.
[[popup:071216_iceicebaby.jpg:
:Ice ice baby:1:inline]] [[popup:080205_winterstalling.jpg:
:Na vorst komt winterstalling:1:inline]]
Goed, na de vorst komt de winterstalling. We hadden er voor kunnen kiezen om haar deze zachte winter in het water te laten liggen, maar we waren vooral erg nieuwsgierig naar de staat van het onderwaterschip. Ook dit bleek weer een enorme meevaller. Zelfs de havenmeester en mijn schoonvader konden enkel beamen dat onze dame er ondanks haar 37 jaar nog behoorlijk goed uitziet! Een flinke beurt met de hogedrukspuit kan ze wel gebruiken, misschien zelfs wel een laagje antifouling, maar veel meer hoeft er niet te gebeuren.
Wij zijn trots en blij!