Vrijdag 7 augustus 2015
Oost, oost, oost! Bijna in de Duitse bocht
Jawol! Behoorlijk hoog zwanger en verder weg op vakantie dan ooit. We zijn op Wangeroog, het zevende Duitse Waddeneiland. En als we aankomen is het er HEET. We vinden een plekje langzij bij een zeer professioneel ogend Waarschip. Voorzichtig dus. We zijn blij dat we liggen en Else slaapt.
Onze nichtjes (5 en 8) hebben op de steiger een museum. Schoonzus komt aan boord oppassen en wij bezoeken het museum met een getekende meeuw, een dode kwal en een levende vlieg. Helemaal leuk. Tijd voor een biertje en rust. Vanavond doen we helemaal niks meer.
Zaterdag 8 augustus 2015
Fietsen zijn geen overbodige luxe
Het dorp op Wangeroog ligt zes kilometer van de jachthaven. Hoogzwanger is dat voor mij (Nienke) geen doen en ook voor Else (4) zeker niet. Gelukkig zit er een fietsverhuur op een kilometer wandelen. Dachten we. Maar Wangeroog is een eiland dat veel toeristen trekt die met de veerboot komen. En die toeristen hebben alle fietsen al gereserveerd. Omdat we niet al te lang weg willen blijven, mogen we een paar uren twee fietsen en een kinderzitje huren. Gelukkig!
Het stadje heeft qua sfeer wel iets van het stadje op Norderney. We gaan er gezellig lunchen en winkelen. Het waait een storm dus het Noordzeestrand laten we voor wat het is. We fietsen terug naar de haven, Johan gaat in zijn eentje de fietsen weer inleveren. Ook de bemanning van de Senang is al terug aan boord. We besluiten het late tij op de namiddag nog te pakken en naar Langeoog te zeilen. Het lijkt namelijk morgen goed weer om droog te vallen en dat willen we onder Borkum doen. Nog een hele tocht dus!
Met wat hulp van de buren (en het kost ons een landvast) komen we uit onze ‘stapel’. De buur kon ook niet weten dat wij eind van de middag opeens weg zouden willen. We doen een bedankrondje en zeilen dan achter de Feeling aan terug naar het westen. Op naar Langeoog.
Overnachting op Langeoog
Op Langeoog is bij aankomst geen havenmeester meer te bekennen. We zetten ook geen voet aan wal. We liggen bij de Senang langs zij en de wekker gaat VROEG morgenochtend. Ook in de vroegte geen havenmeester te zien, dus we laten het er bij. Sorry! (We hebben gelezen over Duitse grundlichheit en een zwartboek, maar we hebben ook werkelijk nergens gebruik van gemaakt). Te moe en te vroeg weer op. Nienke had nog bramen willen plukken, maar: *gaap…*